Ποια είναι τα χαρακτηριστικά των ατόμων με υψηλή ή χαμηλή αυτοεκτίμηση--Από το βιβλίο του Ευστράτιου Παπάνη – Η Αυτοεκτίμηση – Θεωρία και Αξιολόγηση--Αντικλείδι--

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά των ατόμων με υψηλή ή χαμηλή αυτοεκτίμηση

Χαρακτηριστικά ατόμων με υψηλή αυτοεκτίμηση

Η περιγραφή των ατόμων με υψηλή αυτοεκτίμηση είναι πολλές φορές ανούσια, γιατί καταλήγει στη σκιαγράφηση ενός ιδανικού ανθρώπου.


Ένας χρυσός κανόνας για τη διάγνωση αυτού του τύπου αυτοεκτίμησης είναι ο ακόλουθος: όσο λιγότερο αυτή εξαρτάται από εξωγενείς παράγοντες και όσο προέρχεται από τα εσωτερικευμένα και σταθερά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, τόσο μεγαλύτερη και αυθεντικότερη είναι. Σε γενικές γραμμές, ένα άτομο με υψηλή αυτοεκτίμηση έχει τα περισσότερα από τα παρακάτω γνωρίσματα:
Τα άτομα με υψηλή αυτοεκτίμηση είναι παραγωγικά. Τα αγαθά της ζωής τα απέκτησαν με την προσωπική τους αξία, την ακαδημαϊκή ή εργασιακή επίδοση και τον καθημερινό αγώνα για αυτοπραγμάτωση. Όσοι χρησιμοποιούν πλάγιες οδούς, για να κερδίσουν χρήματα, θέσεις και εξουσία, ή όσοι καπηλεύονται τις περιστάσεις, δεν μπορούν να αντλήσουν ευχαρίστηση από αυτά και η φαινομενική τους αυτοεκτίμηση είναι επίπλαστη και εύθραυστη.
Η δημιουργικότητα, η φαντασία, η δεκτικότητα στις προκλήσεις και η αισιοδοξία χαρακτηρίζουν τη δύσκολα απειλούμενη αυτοεκτίμηση, που είναι βαθιά ριζωμένη στη συνείδηση. Τα άτομα αυτά αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, προσαρμόζονται στις αλλαγές και δεν μεμψιμοιρούν με τις αναποδιές του βίου.
Διαθέτουν ηγετική προσωπικότητα, δεν είναι ούτε υπερβολικά εξαρτημένα ούτε πεισματικά ανεξάρτητα, δίνουν έμφαση στην ποιότητα επικοινωνίας και δεν φοβούνται να εμπλακούν σε συναισθηματικές σχέσεις.
Θεωρούν τον εαυτό τους άξιο να αγαπηθεί, δυνατότητα που την απέκτησαν αγαπώντας τους άλλους, ενδιαφέρονται και φροντίζουν το συνάνθρωπό τους, ξέρουν να δέχονται, όμως, και τις περιποιήσεις των άλλων και μπορούν να τους επικαλούνται, όποτε χρειαστεί, δίχως να πιστεύουν ότι αυτό μειώνει την αξία τους.
Είναι καλοί ακροατές, αναγνωρίζουν την αξία των άλλων και κατακτούν την κοινωνική αποδοχή, γιατί συγχρωτίζονται με ετερόκλητα άτομα από όλα τα εκπαιδευτικά, κοινωνικά και οικονομικά στρώματα.
Έχουν μεγάλο βαθμό αυτογνωσίας και η εικόνα που προβάλλουν ταυτίζεται με την αυτοαντίληψη τους. Είναι αυθόρμητοι και πηγαίοι και αποφεύγουν τις μηχανορραφίες και την προσποίηση.
Γνωρίζουν τα όριά τους και παρόλο που προσπαθούν να τα επεκτείνουν, δεν το ανάγουν σε αυτοσκοπό. Η αυτογνωσία είναι η πηγή της αυτοεκτίμησής τους.
Είναι αλτρουιστές, χωρίς να αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις πράξεις ή τις αποφάσεις των άλλων ή να αποκομίζουν συναισθηματικά οφέλη παριστάνοντας τους σωτήρες. Αντίθετα, διδάσκουν στους υπόλοιπους την έννοια της προσωπικής υπευθυνότητας και του καταλογισμού των πράξεων.
Δεν καταφεύγουν σε μηχανισμούς άμυνας, για να καταπραΰνουν τον εαυτό τους από αγχογόνες καταστάσεις. Αποδέχονται την αλήθεια, όποια κι αν είναι αυτή.
Έχουν καταφέρει να συνυφάνουν τον φόβο για περιθωριοποίηση με την ανάγκη της διαφορετικότητας, το άλγος της μοναξιάς με την ισοπέδωση της προσωπικότητας, την αυτονομία με την κοινωνική ενσωμάτωση, την καιρικότητα του είναι τους με την ατέρμονη ανάπλαση της ύπαρξής τους.
Συχνά αποστασιοποιούνται από τον εαυτό τους και τον προσδιορίζουν με βάση το εξελικτικό, μακροπρόθεσμο σχέδιο ζωής, που έχουν επεξεργαστεί.
Αντιμετωπίζουν το μέλλον με αισιοδοξία και ενθουσιασμό.
Φαντασιώνουν τα μελλούμενα και σχεδιάζουν, κατά το δυνατό, τις αντιδράσεις τους. Θέτουν στόχους για αναπτυξιακές κατακτήσεις και δεν απελπίζονται εύκολα.


Χαρακτηριστικά ατόμων με χαμηλή αυτοεκτίμηση
Οι άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση:
Θεωρούν ότι δεν αξίζουν την προσοχή και τη φροντίδα των άλλων, αλλά ακόμα και όταν τη δέχονται, την αντιμετωπίζουν καχύποπτα.
Επαναπαύονται, ακόμα κι αν οι καταστάσεις της ζωής τους είναι προβληματικές, και προτιμούν τη διαιώνισή τους, από το να πληρώσουν το τίμημα της αλλαγής. Οι περισσότερες νοσηρές συμπεριφορές είναι μαθημένες και πολλές φορές η αδυναμία αντιμετώπισής τους οφείλεται και στην έλλειψη θέλησης, αλλά και στα δευτερογενή οφέλη που προκύπτουν από τη διατήρησή τους, όπως για παράδειγμα η διαρκής προσοχή και το ενδιαφέρον των άλλων, η αποφυγή προκλήσεων κ.λπ.
Ο φόβος της απόρριψης κατατρύχει και οριοθετεί τις πράξεις τους. Όταν εμπλακούν σε κάποια συναισθηματική σχέση, γίνονται υπερβολικά ζηλόφθονες, εξαρτητικοί ή αναπτύσσουν μαζοχιστικά χαρακτηριστικά, φοβούμενοι ότι θα απολέσουν την αγάπη, που με τόση επίπονη υπέρβαση κέρδισαν. Συνήθως, αυτή η συμπεριφορά εξωθεί τους υπόλοιπους στο να τους εγκαταλείπουν, επιβεβαιώνοντας έτσι τους αρχικούς τους φόβους.
Σπανίως γίνονται διεκδικητικοί. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση τούς αποτρέπει από το να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, να εμπλέκονται σε συγκρούσεις και να υπερασπίζονται τις απόψεις τους, ακόμα κι όταν έχουν το δίκιο με το μέρος τους. Πολλές φορές πίσω από τη χαμηλή αυτοεικόνα εμφωλεύει ένας λανθάνων ναρκισσισμός, δεδομένου ότι η δειλία τους προστατεύει από την έκθεση του εαυτού τους στην κρίση των άλλων.
Επιζητούν την επιδοκιμασία των άλλων και εξαρτούν τη διάθεσή τους από αυτή.
Παρά το ότι μπορεί να διαθέτουν υψηλό δείκτη νοημοσύνης, δεν μπορούν να επιλύσουν προβλήματα κοινωνικού περιεχομένου. Είναι επιρρεπείς στον μυστικισμό και τη μοιρολατρία.
Πολλές φορές καταφεύγουν σε υπερωρίες στον ακαδημαϊκό ή εργασιακό τομέα, επιζητούν την υπερεπίδοση, την εξουσία ή το χρήμα, μέσα που πρόσκαιρα τους προσφέρουν ανακούφιση από την ανασφάλειά τους.
Ό,τι για τους υπόλοιπους δρα ως θετικός ενισχυτής, σε αυτούς είναι αδιάφορο. Είναι ανίκανοι να απολαύσουν τις μικροχαρές της ζωής, γεγονός που προοιωνίζει κατάθλιψη.
Αδυνατούν ή αρνούνται να αξιολογήσουν σωστά τις δυνατότητές τους και αισθάνονται αμηχανία, όταν οι άλλοι τους επαινούν.
Η ταυτότητα του εαυτού τους είναι απροσδιόριστη, χωρίς συνέπεια και στοχοθεσία. Υιοθετούν συμπεριφορές, για να γίνουν αρεστοί στους άλλους • Έχουν χαμηλή συναισθηματική νοημοσύνη και επικοινωνιακά προβλήματα.
Γίνονται επιθετικοί, όταν απειληθούν, ειδικά εάν διαθέτουν υψηλή φαινομενική αυτοεκτίμηση.
Κάθε ματαίωση στη ζωή τους είναι πηγή ανεξέλεγκτου άγχους, μελαγχολίας και αποσυντονισμού.
Είναι εξαρτημένοι από την οικογένειά τους και διατηρούν τη σχέση αυτή και μετά την ενηλικίωση.
Εκδηλώνουν συχνά νευρωσικές συμπεριφορές, όπως ροπή προς τον αλκοολισμό, τη χαρτοπαιξία, τα ναρκωτικά, τον υπερκαταναλωτισμό, τις σεξουαλικές ακρότητες και τον ηδονισμό.
Βιώνουν το συναισθηματικό δέσιμο ως κόλαφο της ατομικότητάς τους, τη ανεξαρτησία ως απόρριψη, την προσφορά ως καχυποψία και την ύπαρξή τους ως συντελεσμένη και αμετάκλητη.
***


Από το βιβλίο του Ευστράτιου Παπάνη – Η Αυτοεκτίμηση – Θεωρία και Αξιολόγηση

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ--Σεξ: Υπάρχουν, όχι ένας, ούτε δύο, αλλά 12 (!) διαφορετικοί οργασμοί--

Σεξ: Υπάρχουν, όχι ένας, ούτε δύο, αλλά 12 (!) διαφορετικοί οργασμοί

Η κορύφωση στην σεξουαλική επαφή, ο οργασμός, είναι αδιαμφισβήτητα ο πιο βασικός λόγος που όλοι οι άνθρωποι επιδιώκουν το σεξ.

Η ψυχική και σωματική ικανοποίηση που μας προσφέρει το σεξ και ειδικότερα ο οργασμός, είναι αποδεδειγμένο επιστημονικά ότι έχει ευεργετικές επιδράσεις στην υγεία μας.

Γνωρίζατε όμως ότι υπάρχουν 12 διακριτά είδη οργασμού στο σεξ; Και όμως, είναι αλήθεια!...

Οργασμός του σημείου G: Πολλοί λένε ότι αυτό το μικρό, σπογγώδες σημείο πάνω από το μπροστινό τοίχωμα του κόλπου είναι ένας “μύθος”. Είναι γνωστό και ως σημείο Graffenberg και αποτελεί την πιο... μυστηριώδη ερωτογενή περιοχή της γυναίκας.

Οργασμός από τον ερεθισμό του στήθους/θηλής: Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό Science of Relationships, η διέγερση της θηλής ενεργοποιεί μια περιοχή του εγκεφάλου που είναι γνωστή ως γεννητικός αισθητικός φλοιός. Αυτή είναι η ίδια περιοχή του εγκεφάλου που ενεργοποιείται και από τη διέγερση της κλειτορίδας, του κόλπου και του τραχήλου της μήτρας. Αυτό σημαίνει ότι οι εγκέφαλοι των γυναικών φαίνεται ότι επεξεργάζονται τα ερεθίσματα από τη θηλή και εκείνα από τη διέγερση των γεννητικών τους οργάνων με τον ίδιο τρόπο.

Οργασμός από έντονο ερωτικό φιλί: Τα χείλη σας είναι γεμάτα με νευρικές απολήξεις, που ταξινομούνται ως μια βλεννογονοδερματική περιοχή του σώματος. Δηλαδή είναι παρόμοια με το εξωτερικό του αιδοίου, τις θηλές και την κλειτορίδα. Αυτό σημαίνει ότι έχουν την δυνατότητα να σας διεγείρουν σεξουαλικά.

Οργασμός από πρωκτική διείσδυση: Αν θέλετε να το δοκιμάσετε στο σεξ, χρησιμοποιήστε αρκετό λιπαντικό υγρό και προχωρήστε αργά, χωρίς... βιασύνες. Πρέπει να προετοιμάσετε πρώτα την περιοχή του πρωκτού για την διείσδυση.

Οργασμός του σημείου U: Το γράμμα προέρχεται από την λέξη “urethra”, δηλαδή την ουρήθρα σας. Η ουρήθρα περιβάλλεται από τις τρεις πλευρές από την κλειτορίδα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κλειτορίδα σας είναι στην πραγματικότητα πολύ μεγαλύτερη από ό,τι νομίζετε, αφού φτάνει 7-12 εκατοστά βαθιά μέσα σας. Όταν το σημείο U διεγείρεται, ο ιστός που περιβάλλει το άνοιγμα διογκώνεται με αίμα, προκαλώντας έτσι τους αδένες να παράγουν προστατικό υγρό (το υγρό του γυναικείου οργασμού) και σας διεγείρει.

Οργασμός του "σημείου Α": Αυτό είναι το εσωτερικό του κόλπου σας, επίσης γνωστό ως το πρόσθιος θόλος. "Αναζητήστε" το την ώρα του σεξ στο μπροστινό τοίχωμα του κόλπου, μέχρι προς την περιοχή του αφαλού σας. Μερικοί λένε ότι είναι ένα σημαντικό σημείο πίεσης, διότι μπορεί να θεωρηθεί ως έμμεση διέγερση του σημείου G.

Οργασμός από ερεθισμό του τραχήλου της μήτρας: Αυτός είναι επίσης γνωστός ως βαθύς οργασμό ή οργασμός οπισθίου θόλου. Είναι παρόμοιο με το σημείο A στο ότι ανταποκρίνεται καλύτερα στην πίεση και όχι στην επαναλαμβανόμενη διέγερση. Αυτός ο οργασμός θα έρθει ως αποτέλεσμα βαθιάς διείσδυσης στο σεξ.

Οργασμός από ερεθισμό της κλειτορίδας: Σχεδόν όλες οι γυναίκες μπορούν να έχουν κλειτοριδικό οργασμό, και, μάλιστα, πολλές δεν είναι σε θέση να έχουν κανενός άλλου είδους οργασμό. Αυτό συμβαίνει, επειδή η κλειτορίδα έχει περίπου 8.000 νευρικές απολήξεις και δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο σημείο στο σώμα.

Οργασμός από ερεθισμό ξεχωριστής/προσωπικής ζώνης: Αυτός ο οργασμός προκαλείται από ερεθισμό ενός εντελώς προσωπικού και ιδιαίτερου σημείου, που μπορεί να κάνει το άτομο να διεγερθεί σεξουαλικά. Περιοχές όπως η κλείδα, ο αυχένας, ή το εσωτερικό των μηρών μπορεί να σας οδηγήσει να βιώσετε οργασμό.

Οργασμός από ερεθισμό πολλαπλών σημείων: Αυτού τοaυ τύπου ο οργασμός έρχεται όταν ερεθίζονται πάνω από μία ευαίσθητες περιοχές ταυτόχρονα στο σώμα.

Οργασμός με πνευματικό ερεθισμό (μόνο με τη σκέψη, φαντασίωση): Είναι ο οργασμός που έρχεται ως “δώρο” του #1 σεξουαλικού σας οργάνου: του εγκεφάλου σας. Οι πολύ έντονες σκέψεις και φαντασιώσεις έχει αποδειχτεί ότι είναι εφικτό να προκαλέσουν οργασμό σε ορισμένα άτομα.

Πολλαπλός οργασμός: Όποια γυναίκα έχει βιώσει αυτόν τον τύπο οργασμού, παραδέχεται ότι όμοιός του δεν υπάρχει. Ο πολλαπλός οργασμός έχει δύο τύπους. Ο ένας είναι όταν ο ένας οργασμός ακολουθεί τον άλλο, αλλά ενδιαμέσως υπάρχει μία μικρή περίοδος παύσης. Ο δεύτερος και πιο έντονος ακόμα είναι όταν ο ένας οργασμός ακολουθεί το άλλο χωρίς σταματημό...

http://www.refinery29.com

iatropedia

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Ηλιακό ανάλημμα--ΜΥΘΑΓΩΓΙΑ --Πλωτίνος

ΜΥΘΑΓΩΓΙΑ



Ηλιακό ανάλημμα

Posted: 20 Apr 2016 09:36 PM PDT







Εάν σε τακτά και ακριβή χρονικά διαστήματα φωτογραφίζατε τον ήλιο, καθημερινά ή εβδομαδιαία από το ίδιο ακριβώς σημείο επί ένα χρόνο θα παρατηρούσατε, ότι σχηματίσθηκε ένα σχήμα οκτώ στον ουρανό. Το ίδιο θα συμβεί αν φωτογραφίζετε την σκιά του ήλιου στον κήπο σας καθημερινά. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται ανάλεμμα ή ανάλημμα. Το φαινόμενο έχει την εξήγησή του σε δυο παράγοντες. Την εκλειπτική τροχιά της γης περί τον ήλιο και την κλίση του άξονα της γης στις 23.5 μοίρες και γι’ αυτό τον Ιούνιο ο Ήλιος ανατέλλει βορειοανατολικά και δύει βορειοδυτικά, ενώ τον Δεκέμβριο ανατέλλει νοτιοανατολικά και δύει νοτιοδυτικά και που εξηγούν τα δυο ανισομερή τμήματα του αναλήμματος, που οφείλονται στην απόσταση του ήλιου από τον ουράνιο ισημερινό.





Ακόμα οι διαφορετικές σε απόσταση θέσεις του ήλιου στο σχήμα δείχνουν, ότι η γη κινείται με μεγαλύτερη ή μικρότερη ταχύτητα σε κάθε εποχή κατά την διάρκεια ενός έτους. Επίσης, παρατηρήθηκε και κλίση του ήλιου ανατολικά προς δυτικά, με συνέπεια όταν ο ήλιος είναι κάθετα το μεσημέρι πάνω από το κεφάλι μας, τα ρολόγια μας να δείχνουν μπροστά ή πίσω σαν να τρέχει ο ήλιος ταχύτερα ή βραδύτερα από το ρολόι μας.





Eπιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος

Planetarium

---

ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ Απο τοhttp://ianisdo.blogspot.com/ ΦAOS SATORI Κείμενο του του Γιαννη Δογανη Αυτοί που δεν παθαίνουν σοκ, όταν ακούν για πρώτη φορά σχετικά με την κβαντική θεωρία δεν είναι δυνατόν να την έχουν καταλάβει – Νιλς Μπορ (Βραβείο Νόμπελ 1922 για την δομή του Ατόμου) Εδώ και τριάντα χρόνια ορισμένοι επιστήμονες έχουν συνειδητοποιήσει και δηλώσει με διάφορους τρόπους πως οι ανακαλύψεις της κβαντικής φυσικής ομοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με τις αρχαίες πνευματικές διδασκαλίες – ειδικά αυτές της Ελλάδας και της Ινδίας. Σήμερα κυκλοφορούν άφθονα βιβλία και, εντελώς πρόσφατα, δυο σημαντικά και συναρπαστικά κινηματογραφικά έργα πάνω στο θέμα με τους τίτλους ΤΙ ΣΤΟ ….. ΜΠΙΠ ΞΕΡΟΥΜΕ ? και ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ. Και τα δυο έργα συνοδεύονται από βιβλία με τους ίδιους τίτλους. Στο τέλος του άρθρου θα βρείτε και άλλους τίτλους που ασχολούνται με το θέμα. Επίσης προτείνω να παρακολουθήσετε τις εκπομπές ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ στην ΕΤ3, όπου οι καθηγητές αστροφυσικής στο πανεπιστήμιο Αθηνών κ.κ Μ.Δανέζης και Στρ. Θεοδοσίου μας ενημερώνουν με ένα μοναδικό τρόπο για την πραγματικότητα, πίσω και κάτω από την επιφανειακή υλική πραγματικότητα, που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας. Εδώ θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές από τις βασικές έννοιες της σύγχρονης φυσικής και πως συσχετίζονται με τις αρχαίες πνευματικές διδασκαλίες. Ποιες είναι αυτές οι αλήθειες; 1. Ύλη και ενέργεια εναλλάσσονται. Η ύλη μπορεί να γίνει ενέργεια και η ενέργεια μπορεί να γίνει ύλη σύμφωνα με την φόρμουλα του Αϊνστάιν Ε=mc2, όπως στην πυρηνική ενέργεια και στην ατομική βόμβα. Δηλαδή το περιοδικό που κρατάτε στο χέρι σας είναι μια λεπτή μορφή ενέργειας που έχει πάρει την μορφή της ύλης που κρατάτε. Το σώμα σας είναι η ίδια ενέργεια που έχει πάρει την μορφή του σώματος σας. Όλη η ύλη είναι και ενέργεια. Η δομή του κάθε ατόμου ή μορίου είναι, τελικά, ενέργεια. 2. Σωματίδια μπορούν να φαίνονται σαν ύλη ή / και σαν κύματα. Μπορεί κάτι να συμπεριφέρεται τώρα σαν σωματίδιο και μετά σαν κύμα απλωμένο μέσα στο χώρο. Όταν παρατηρούμε φωτόνια και ηλεκτρόνια αλλάζουν συμπεριφορά. Μια στιγμή είναι σαν ύλη και μετά από λίγο είναι σαν απλωμένα κύματα ενέργειας. 3. Ο παρατηρητής επιδρά στο παρατηρούμενο. Η αρχή του Χαϊζενμπεργκ είναι ότι δεν μπορούμε να ορίσουμε ταυτόχρονα τη θέση και την ταχύτητα ενός σωματιδίου. Μπορεί να μετρήσουμε είτε το ένα είτε το άλλο. Ο Γ. Βίγκνερ θεωρεί ότι όταν παρατηρούμε ένα σωματίδιο επιδρούμε στην συμπεριφορά του. Δεν μπορούμε να παρατηρούμε κάτι ή κάποιον χωρίς να επιδρούμε σε αυτό. Αυτό σημαίνει ότι σαν παρατηρητές έχουμε μια αλληλοεπίδραση σε όλα που υπάρχουν γύρω μας. Μπορούμε να κάνουμε μια ψυχολογική παρομοίωση εδώ, λέγοντας ότι οι πεποιθήσεις, τα συναισθήματα οι προσδοκίες και οι προκαταλήψεις μας έχουν μεγάλη επίδραση στους γύρω μας. (Δεν θα συμφωνήσουν όλοι οι επιστήμονες με αυτό.) Μπορούμε να φανταστούμε τους άλλους σαν κύματα πιθανοτήτων που μπορούνε να συμπεριφέρονται με διάφορους τρόπους και ότι ο καθένας, ανάλογα με δικά του συναισθήματα και προκαταλήψεις, έλκει από αυτά τα άτομα διαφορετικές συμπεριφορές. Με άλλα λόγια, αν εγώ περιμένω απόρριψη, επιθετικότητα ή αδιαφορία από τους άλλους, σαν παρατηρητής θα έλκω ακριβώς αυτά και επίσης θα τα «βλέπω» ακόμα και όταν δεν υπάρχουν. Θα προβάλω επάνω στους άλλους και τη ζωή αυτά που περιμένω και αυτά που αντιστοιχούν στους φόβους και στις προσκολλήσεις μου. Έτσι θα μπορούσε κάνεις να συμπεραίνει ότι σύμφωνα με την Κβαντική φυσική έχουμε πολύ περισσότερη αλληλοεπίδραση με το περιβάλλον μας σε σύγκριση με την Νευτώνεια φυσική όπου η «πραγματικότητα» ήταν έξω από μας και αυτά που γίνονταν ήταν πάντα ανεξάρτητα από το τι πιστεύουμε εμείς και πως νιώθουμε. Στην Κβαντική αντίληψη ο παρατηρητής δεν είναι ποτέ ανεξάρτητος από αυτά που παρατηρεί. 4. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε σαν πυκνή και αδιαπέραστη ύλη είναι στην πραγματικότητα κενό – μεγάλα πεδία (σύννεφα) ηλεκτρονίων με ελάχιστη ύλη ή συμπαγή ενέργεια στο κέντρο. Ζούμε σε ένα σύμπαν δημιουργημένο από «αντικείμενα» που είναι στην πραγματικότητα 99% κενό. Τελικά η ύλη όπως την γνωρίζουμε είναι μια κατασκευή των ανθρωπίνων αισθήσεων. Παρόλο που είναι 99.99 κενή, συμφωνούμε όλοι υποσυνείδητα να είναι «στερεή» και μπορούμε να στηριχτούμε πάνω της, δεν μπορούμε να περάσουμε μέσα από αυτή, ούτε να δούμε μέσα από αυτή (εκτός από διαφανή ύλη – όπως ένα τζάμι). Η αλήθεια ότι η ύλη είναι άδεια και τελικά μια ομαδική συνδημιουργία της ανθρώπινης συνειδητότητας, επαναλαμβάνεται συνεχεία στο έργο «Τι στο…. Μπίιιπ Ξέρουμε» και επίσης στις εκπομπές «Το Σύμπαν που Αγάπησα.». Φαίνεται ότι σαν ψυχές στην εξέλιξη έχουμε συμφωνήσει να δημιουργήσουμε αυτή την υλική τρισδιάστατη παγματικότητα που είναι απλώς μια από πολλές πιθανές διαμορφώσεις της οικουμενικής ενέργειας ή της απεριόριστης άμορφης ενέργειας του κενού. Έχουμε συμφωνήσει σε αυτό το πείραμα, δηλ. στην υλοποίηση, μάθηση και εξέλιξη και συμφωνούμε να βιώσουμε την «ύλη» μας σαν στέρεη παρόλο που είναι 99.99 % κενή. Σε άλλα μέρη του σύμπαντος τα άτομα είναι λιγότερα κενά – όπως κοντά σε μια μαύρη τρύπα όπου υπολογίζουν ότι ένα κυβικό εκατοστό ύλης θα ζυγίσει 10.000.000.000 κιλά Έτσι ο ανθρώπινος νους δημιουργεί την ψευδαίσθηση της στέρεης ύλης και των ξεχωριστών αντικείμενων με το σκοπό να δημιουργήσει ένα πλαίσιο για την εξέλιξη μέσα από τις ψευδαισθήσεις αυτές. 5. Έχει παρατηρηθεί ότι ένα σωματίδιο μπορεί να εμφανιστεί από το κενό και να ξαναχαθεί εκεί. Είναι εκεί και μετά δεν είναι εκεί, και μετά πάλι είναι εκεί. Φαίνεται ότι το κενό και η ύλη είναι ένα και το αυτό. Η ύλη τελικά είναι απλώς ενέργεια που έχει δεχτεί πληροφορίες που την διαμορφώνουν σε υλικά σωματίδια που μπορούν επίσης να γυρίσουν στην αρχική τους κατάσταση μέσα στο «κενό» που είναι γεμάτο με σχεδόν απεριόριστη άμορφη ενέργεια. Ο Σεθ, ένα πνεύμα, που μίλησε μέσα από το σώμα της Jane Roberts στην Αμερική, δηλώνει ότι οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας δίνουν μορφή σε μια άμορφη ενέργεια κάνοντας την να γίνεται το σώμα μας και ακόμα (ομαδικά) τα αντικείμενα και το περιβάλλον γύρω μας. Σύμφωνα με το φυσικό Fritzjof Capra στο βιβλίο του Tο Ταό της Φυσικής, «Aυτά τα δυναμικά σχέδια από ενεργειακές δέσμες σχηματίζουν τις σταθερές, πυρηνικές, ατομικές και μοριακές δομές που συγκροτούν την ύλη και της δίνουν τη μακροσκοπική στέρεη όψη της, κάνοντάς μας έτσι να πιστεύουμε πως είναι φτιαγμένη από κάποια υλική ουσία. Στο μακροσκοπικό επίπεδο αυτή η ένδειξη ουσίας είναι μία χρήσιμη προσέγγιση, αλλά στο ατομικό επίπεδο δεν έχει πια νόημα. Tα άτομα αποτελούνται από σωμάτια κι αυτά τα σωμάτια δεν είναι φτιαγμένα από κάποια υλική ουσία. Όταν τα παρατηρούμε, δε βλέπουμε ποτέ ουσία. Αυτό που παρατηρούμε είναι δυναμικοί διασχηματισμοί, που αλλάζουν ο ένας μέσα στον άλλον – ένας συνεχής χορός ενέργειας». 6. Ακόμη πιο περίεργο είναι ότι ένα σωματίδιο μπορεί να εμφανιστεί συγχρόνως σε πάνω από μία θέση. Σ’ ένα πείραμα ένα σωματίδιο εμφανίστηκε σε 3000 μέρη συγχρόνως. Εδώ σηκώνουμε τα χέρια μας ψηλά. Πως να εξηγήσουμε το γεγονός ότι οι επιστήμονες φωτογραφίζουν ένα σωματίδιο που φαίνεται να είναι σε πολλά μέρη συγχρόνως; Η μονή λύση είναι να αλλάξουμε την αντίληψη μας για το τι είναι ύλη και τι είναι χώρος και χρόνος. Τα αποτελέσματα αυτά – που δεν τα αμφισβητεί κανένας επιστήμονας – ίσως να εξηγούνται, εγκαταλείποντας τα στενά όρια που έχουμε για το χώρο και το χρόνο. Οι καθηγητές κ. Δανέζης και Θεοδοσίου, αστροφυσικοί του Πανεπιστήμιου Αθηνών, δεν διστάζουν να δηλώσουν επανειλημμένα ότι στην αλήθεια ο χρόνος και χώρος όπως τα βιώνουμε δεν υπάρχουν – είναι ψευδαισθήσεις του ανθρώπινου νου και των ανθρώπινων αισθήσεων. Ίσως εδώ βρίσκεται το κλειδί και η απάντηση στο φαινόμενο ότι ένα σωματίδιο φαίνεται σε πολλά μέρη συγχρόνως. 7. Εμπλοκή – μη τοπική επίδραση, κατά την οποία ένα σωματίδιο μπορεί να έχει μία εμπλοκή με ένα άλλο, έτσι ώστε να μπορούμε να επιδρούμε στο σωματίδιο αυτό, όταν επηρεάζουμε ένα άλλο σωματίδιο που είναι μακριά από αυτό, αλλά με το οποίο βρίσκεται κατά κάποιο τρόπο σε αόρατη σύνδεση, όχι φυσική . Πάλι δεν καταλαβαίνουμε το μηχανισμό της άμεσης αλληλοεπίδρασης μεταξύ σωματιδίων που είναι μακριά το ένα από το άλλο. Φαίνεται ότι πάλι υπάρχει ανάγκη να αναθεωρήσουμε τα στεγανά του χώρου και χρόνου – επειδή πιθανές εξηγήσεις θα ήταν ότι δεν υπάρχει χώρος μεταξύ των σωματιδίων αυτών – παρόλο που φαίνεται να είναι μακριά το ένα από το άλλο. Αν στην αλήθεια δεν υπάρχει χώρος, τότε είναι φυσικό ότι το ένα επηρεάζεται από το άλλο. Τέτοια φαινόμενα όμως συμβαίνουν συχνά σε ψυχολογικό και πνευματικό επίπεδο. Ανθρωποι με «εμπλοκή», όπως δίδυμα αδέλφια, γονείς και παιδιά, σύντροφοι, μπορεί να βιώνουν αυτό που συμβαίνει στον άλλον παρόλο που ο αλλος είναι χιλιόμετρα μακριά. 8. Κβαντικά άλματα. Τα ηλεκτρόνια μπορούν να αλλάζουν θέση, στιγμιαία. Ξαφνικά εμφανίζονται σε μια άλλη τροχιά με ανώτερη ή χαμηλότερη ενέργεια ή απόσταση από τον πυρήνα. Η κβαντική αλλαγή έχει γίνει σύνθημα της εποχής μας. Χρησιμοποιείται για να εννοεί μια αλλαγή που δεν παίρνει χρόνο αλλά που γίνεται άμεσα, στιγμιαία, ακαριαία. Υπάρχουν και νέες εναλλακτικές θεραπείες που βασίζονται στην δυνατότητα της άμεσης – χωρίς χρόνο και διαδικασία – αλλαγής ή θεραπείας. 9. Time Reversal Symmetry – Υπάρχει μια αντίληψη στην Κβαντική μηχανική που λέει ότι πρέπει να υπάρχει αντίστροφη συμμετρία σε όλες τις διαδικασίες του χρόνου, σε κάθε τι που συμβαίνει. Έτσι θεωρητικά δεν υπάρχει λόγος ο χρόνος να μην πάει προς τα πίσω, όπως πάει προς τα εμπρός. Επίσης ότι θα μπορούσαμε να έχουμε γνώση του μέλλοντος όπως έχουμε για το παρελθόν. Μια άλλη πιθανή λογική της ιδέας αυτής είναι ότι το μέλλον μπορεί να είναι αυτό που διαμορφώνει το παρόν, όπως το διαμορφώνει το παρελθόν. Με την ιδέα αυτή, αυτό που μια μέρα θα γινόμαστε (με την αντίληψη του χρόνου που έχουμε τώρα) μπορεί να είναι η αίτια αυτού που είμαστε τώρα, όπως είναι και αυτό που ήμασταν κάποτε. Ο νόμος αυτός αλλάζει εντελώς την αντίληψη μας για τα αίτια και τα αποτελέσματα. Μέχρι τώρα στο νου μας το παρελθόν ήταν πάντα η αιτία του παρόντος. Με το νέο αυτό τρόπο σκέψης, θα μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν αλλάζοντας το παρόν. Και βέβαια αλλάζουμε το μέλλον αλλάζοντας το παρόν και το παρελθόν. Είστε αρκετά μπερδεμένοι ακόμα; Σήμερα τέτοιες σκέψεις είναι τροφή για πολλά έργα επιστημονικής φαντασίας – αλλά που ίσως δεν είναι τελικά φαντασία. 10. Κβαντικά πεδία πιθανοτήτων, όπου υπάρχει μια «εσωτερική» αόρατη τάξη, σύμφωνα με τον Ντέϊβιντ Μπόμ, (μαθητή του Αϊνστάιν) όπου όλα τα σωματίδια και κύματα του σύμπαντος αλληλοαγγίζονται και αλληλοεπιδρούν ανεξαρτήτως χώρου και χρόνου. Τίποτα δεν είναι ξεχωριστό. Υπάρχει μόνο ένα αδιαφοροποίητο πεδίο από ανεκδήλωτες, ακόμη, πιθανότητες. Μερικοί αντιλαμβάνονται το πεδίο αυτό σαν την πρωταρχική συνειδητότητα. Αυτό το πεδίο εκδηλώνεται σαν εξωτερική ορατή τάξη ή κόσμος όντων, αντικείμενων και γεγονότων μόλις αρχίσουμε να το παρατηρούμε και, στην πραγματικότητα, να το δημιουργούμε με την παρατήρηση μας, μέσω των υποσυνείδητων πεποιθήσεων. 11. Σ’ αυτό το επίπεδο της ύπαρξης, που ονομάζεται εσωτερική τάξη, κβαντικό πεδίο ή πρωταρχική συνειδητότητα α) Όλα τα σωματίδια και κύματα αλληλοσυνδέονται ανεξαρτήτως χώρου και χρόνου β) Δεν υπάρχει χώρος, επειδή ένα σωματίδιο μπορεί να βρίσκεται σε πάνω από ένα σημείο συγχρόνως και επηρεάζεται από τις επιρροές που δέχεται ένα άλλο σωματίδιο με το οποίο δεν είναι φανερά συνδεδεμένο. γ) Δεν υπάρχει χρόνος, επειδή δεν χρειάζεται χρόνος για ένα σωματίδιο προκειμένου να εμφανιστεί σε άλλη θέση και μπορεί να εμφανιστεί σε πάνω από μία θέση συγχρόνως. δ) Ένα αποτέλεσμα δεν εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από μια τοπική αιτία, εφόσον όλα είναι συνδεδεμένα μέσα σε ένα ενιαίο χώρο και χρόνο και συνεπώς κάθε τι επιδρά πάνω σε κάθε τι και όλα επηρεάζονται από κάθε τι- μέσα στον ενιαίο χώρο και χρόνο. ε) Δεν υπάρχουν ξεχωριστά όντα, αντικείμενα, γεγονότα ή καταστάσεις. Όλα αυτά αντιστοιχούν στον συγκεκριμένο παρατηρητή του οποίου γίνονται αντικείμενα παρατήρησης. 12. Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, το αντικείμενο της παρατήρησης ξεπηδάει από το κβαντικό πεδίο παίρνοντας συγκεκριμένη μορφή και μετρήσιμη υπόσταση μόνο όταν ο παρατηρητής το παρατηρήσει. Μπορούνε να παρομοιάσουμε το κβαντικό πεδίο, σημείο μηδέν ή οικουμενική συνειδητότητα με το αγνό άσπρο φως της τηλεόρασης πριν να μορφοποιηθεί από εντολές ή πληροφορίες από κάποιο σταθμό. Όταν δέχεται πληροφορίες, μορφοποιείται – αλλά η αληθινή φύση του στην οποία γυρίζει ξανά και ξανά είναι το λευκό αγνό φως. Όλες οι εικόνες που εμφανίζονται στην οθόνη αποτελούνται από το ένα φως. Αν υπάρχει μια σκηνή με αγάπη, έρωτα, βία, κωμωδία ή σύγκρουση, όλοι και όλα, και οι αλληλοεπιδράσεις μεταξύ τους που εμφανίζονται στην οθόνη, αποτελούνται από το ένα αγνό αρχικό φως. Με την ίδια έννοια, φαίνεται ότι όλη η ύλη γύρω μας – ανθρώποι, ζώα, φυτά, περιβάλλον και αντικείμενα είναι προσωρινές εκφράσεις της μιας οικουμενικής συνειδητότητας ή του ενός κβαντικού πεδίου ή υπονοούμενη τάξη του Ντέϊβιντ Μπόμ. Σε αυτό το πεδίο όλα είναι ένα. Μερικοί φυσικοί συμφωνούν ότι είναι η συλλογική συνειδητότητα των όντων που διαμορφώνει την αγνή οικουμενική συνειδητότητα στις μορφές που προσωρινά παίρνει και μέσω των οποίων μορφών εκδηλώνεται. Με άλλα λόγια, αν όντως ο παρατηρητής κάνει το πεδίο πιθανοτήτων να πραγματοποιείται σαν μια μόνο πραγματικότητα στην δική μας υλική υπόσταση, τότε είναι μάλλον οι συγκεκριμένες πεποιθήσεις, συναισθήματα, προσδοκίες και προκαταλήψεις μας που συντονίζονται με, ή έλκουν από, ή διαμορφώνουν το πεδίο πιθανοτήτων, ώστε να γίνει η δική μας συγκεκριμένη προσωπική και ομαδική πραγματικότητα. Αν είναι αλήθεια αυτό, (και εγώ το πιστεύω), εμείς τελικά δημιουργούμε την πραγματικότητα μας κυριολεκτικά με τις πεποιθήσεις, συναισθήματα προκαταλήψεις και στάση ζωής. Επίσης έλκουμε καταστάσεις που ευνοούν τα μαθήματα και την εξέλιξη μας. Παρόλο που αυτές οι καταστάσεις μας δίνουν την ευκαιρία της εξέλιξης και την απελευθέρωση και από την άγνοια και τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε μια πολύ πιο όμορφη πραγματικότητα για μας και τους άλλους, συχνά δεν τα βλέπουμε έτσι και σαν προσωπικότητες νιώθουμε φόβο, αδικία και θυμό για τις ευκαιρίες αυτές. Αυτό που θέλει η ψυχή για την εξέλιξη της δεν αρέσει πάντα στην προσωπικότητα που έχει άγνοια της αληθινής μας φύσης και φοβάται την αλλαγή. Τι σημαίνουν όλα αυτά στην ψυχολογική και πνευματική μας ζωή. Χρειάζεται να αλλάξουμε τις κοινά αποδεκτές πεποιθήσεις και παγιωμένες αντιλήψεις (σκεπτομορφές) σχετικά με την φύση της πραγματικότητας από την φυσική του Νεύτωνα, που όντα και πράγματα είναι ξεχωριστά, χωρίς έλεγχο στις δυνάμεις που τα κυβερνάνε, στην νέα κβαντική αντίληψη της πραγματικότητας, σύμφωνα με την οποία όλοι προερχόμαστε από μία πηγή και είμαστε οι πραγματικοί δημιουργοί της πραγματικότητας μας.Η Κβαντική φυσική δεν ακυρώνει τους νόμους του Νεύτωνα σε σχέση με τα αντικείμενα και τα γεγονότα, απλώς εξηγεί ότι οι νόμοι αυτοί δεν ισχύουν στο υποατομικό επίπεδο της δημιουργίας, από το οποίο όλα τα αντικείμενα, όντα και γεγονότα αποτελούνται. 1. Πολλοί πνευματικοί δάσκαλοι και ορισμένοι επιστήμονες ταυτίζουν το κβαντικό πεδίο με το πεδίο της πρωταρχικής συνειδητότητας, που περιέχει όλες τις πιθανότητες από τις οποίες όλα εκδηλώνονται. Είμαστε όλοι εκφράσεις μιας οικουμενικής συνειδητότητας. Αυτό σημαίνει ότι και τα παιδιά σας, ο σύντροφος, οι γονείς, οι φίλοι και οι συνεργάτες, και ακόμα οι Τούρκοι, Αλβανοί, Αμερικάνοι, Αφρικανοί, Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Εβραίοι, Βουδιστές, Μαύροι, Λευκοί, Κίτρινοι, φτωχοί και πλούσιοι και ακόμα αυτοί που δεν μας αρέσουν και όλα τα άλλα όντα που μοιράζονται τον πλανήτη ή και το σύμπαν μαζί μας είναι εκφράσεις αυτής της οικουμενικής συνειδητότητας. 2. Το σώμα και ο νους μας είναι οι πιο περιορισμένες όψεις της πραγματικότητας μας. Στο βαθύτερο επίπεδο του εαυτού μας είμαστε ενέργεια – κενό – συνειδητότητα. 3. Οι προγραμματισμοί, οι ιδέες και οι πεποιθήσεις μας, μας αναγκάζουν να διαμορφώσουμε την προσωπική, υποκειμενική και μοναδική έκφανση του κβαντικού πεδίου – πρωταρχικής συνειδητότητας, που εμείς ονομάζουμε «σώμα», «ζωή» και «πραγματικότητα» μας. 4. Βασικά αντιλαμβανόμαστε και δημιουργούμε μια πραγματικότητα, που βασίζεται στις εμπειρίες, στους προγραμματισμούς, στις πεποιθήσεις, στα συναισθήματα και στις προσδοκίες μας. Είμαστε θύματα του παρελθόντος μας. Αφήνουμε τις εμπειρίες και συμπεράσματα του παρελθόντος μας να περιορίζουν την αντίληψη τις πεποιθήσεις και την πραγματικότητα του παρόντος. 5. Μπορούμε να δημιουργήσουμε μια νέα πιο ευτυχισμένη, πιο αρμονική πραγματικότητα αν αλλάξουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, τους άλλους και τη ζωή.6. Επιδρούμε στους άλλους και στον κόσμο γύρω μας θετικά και αρνητικά με τους τρόπους που σκεφτόμαστε, νιώθουμε και συμπεριφερόμαστε. Η άνθρωποι και η ζωή γενικά είναι ένα καθρέφτισμα που καθρεφτίζει σε μας τον τρόπο που σκεφτόμαστε – και ειδικά αυτά που φοβόμαστε, απορρίπτουμε, μισούμε και γενικά δεν αγαπάμε. Καθρεφτίζει επίσης αυτά που αγαπάμε και αυτά που θέλουμε. 7. Ο παρατηρητής, το παρατηρούμενο, η διαδικασία της παρατήρησης είναι όλα ένα και έχουν την πηγή τους στο κβαντικό πεδίο / ανεκδήλωτη συνειδητότητα. Εμείς και αυτό που βλέπουμε και ακόμα η διαδικασία να βλέπουμε, είναι όλα τελικά ένα – εκφράσεις μιας συνειδητότητας.

Η Πολιτισμική κατάρρευση----Δρ Μάνος Δανέζης, Επίκουρος καθηγητής Αστροφυσικής ΕΚΠΑ

Η Πολιτισμική κατάρρευση

20 Οκτωβρίου 2015

Δρ Μάνος Δανέζης, Επίκουρος καθηγητής Αστροφυσικής ΕΚΠΑ

Ο Δυτικός Πολιτισμός διέρχεται μια περίοδο δραματικά αυξανόμενης κοινωνικής κρίσης, η οποία συν τω χρόνω αποσαρθρώνει τις παγκόσμιες κοινωνικές δομές.

Η οικονομική κατάρρευση που βιώνουμε, αλλά και η κατάρρευση όλων των κοινωνικών δομών, δεν είναι το αίτιο αλλά το αποτέλεσμα μιας ολοκληρωτικής κατάρρευσης αξιών και ιδεών.

Αυτό που καταρρέει είναι ολόκληρο το «Δυτικό Πολιτισμικό Ρεύμα» όπως αυτό διαμορφώθηκε μετά την μεγάλη επιστημονική επανάσταση του 16ου -17ου αιώνα

Ο Δυτικός Πολιτισμός, άρα και η Οικονομία, από τότε ασπάστηκαν τα φιλοσοφικά και επιστημονικά δόγματα αυτής της Επανάστασης τα οποία όμως ήδη έχουν καταρρεύσει κάτω από τα πορίσματα της σύγχρονης Επιστημονικής Σκέψης.

Με βάση τα δόγματα της Επιστημονικής Επανάστασης του 16ου - 17ου αιώνα, το Δυτικό πολιτισμικό ρεύμα αναγόρευσε την ύλη ως πρωταρχικό και μοναδικό αξιακό γεγονός.

Στο βωμό αυτού του αγαθού και των παραγώγων του, ολόκληρος ο δυτικός πολιτισμός, επί αιώνες, θυσίαζε και θυσιάζει ακόμα, το σύνολο των ανθρώπινων αξιών του, ακόμα και την ίδια την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Με τον τρόπο αυτό, δημιουργήθηκε ένα υλιστικό και μηχανοκρατικό πολιτισμικό ρεύμα το οποίο κυριάρχησε σε όλο τοv δυτικό κόσμο, ως μια νέα Δογματική Θεολογία.

Θεός αυτής της θεολογικής δομής είναι η φιλοσοφική έννοια της ύλης. Είναι «πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός».

Οι επί της Γης Απόστολοι και Νομοθέτες του νέου αυτού Θεού είναι οι Χρηματιστηριακοί Οίκοι, οι οποίοι συντάσσουν τις δέκα εντολές, δηλαδή τους κανόνες αγιοσύνης, τους οποίους οι πολίτες πρέπει να τηρούν αν θέλουν να έχουν τις ευλογίες του Θεού της «ύλης».

Το «Άγιο Πνεύμα» αντικαθίσταται από την έννοια του «χρήματος». το οποίο εκπορεύεται από τον θεό της Ύλης ως ανταπόδοση σε εκείνους τους πολίτες που τον υπηρετούν.

Ναοί του Θεού της ύλης, τα χρηματιστήρια και οι τράπεζες.

Το απάνθρωπο αυτό οικονομικό σύστημα το οποίο καταδυναστεύει τον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό στηρίχθηκε σε μια παραχάραξη της έννοιας και της πρακτικής έκφρασης της έννοιας της Λογικής.

Ας δούμε όμως λίγο αναλυτικότερα τις ρίζες αυτού του προβλήματος.

Η έννοια της Λογικής

Ο Δυτικός Πολιτισμός, στηv φάση της συγκρότησής του στηρίχθηκε, σε Θεολογικό επίπεδο, στα σκληρά δόγματα του Προτεσταντισμού. Τα θεολογικά αυτά δόγματα επηρέασαν δραματικά την επιστημονική και τεχνολογική συγκρότηση του νεοσύστατου δυτικού πολιτισμού δημιουργώντας το φιλοσοφικό σύστημα του Ορθολογισμού και την ακραία έκφρασή του, τον Υπερασιοναλισμό.

Βέβαια ο δυτικός Ορθολογισμός, τον οποίο υπηρετούμε μέχρι σήμερα, δεν έχει καμιά σχέση με τον Αριστοτελικό «Ορθό Λόγο» και γενικότερα με την Ηθική και τις Αξίες του Ελληνικού Πολιτισμού.

Τι είναι όμως ο Προτεσταντισμός;

Προτεσταντισμός

Προκειμένου να αποφύγουμε προσωπικές ή θεολογικές απόψεις θα αναφερθούμε στην κλασική κωδικοποίηση που έκανε σε κείμενό του ο αμερικανός Βενιαμίν Φραγκλίνος. Πρόκειται για την πιο συνοπτική παρουσίαση των βασικών παραμέτρων της Προτεσταντικής ηθικής και αναφέρονται σε κείμενο του Απόστολοu Διαμαντή ο οποίος εργάζεται στο Εργαστήριο Κοινωνικών Επιστημών του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάσκει Νεότερη και Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία στο Τμήμα Ιστορίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

O δεκάλογος του Προτεστάντη

Οι βασικές παράμετροι μπορούν να συνοψισθούν στο βασικό τρίπτυχο «λιτότητα, ακρίβεια, εργατικότητα», που χαρακτηρίζει κάθε καλό προτεστάντη.

Αυτές ακριβώς οι σχέσεις αποτελούν και την θεμελίωση του σχετικού έργου του Μαξ Βέμπερ και είναι οι ακόλουθες:

1. Ο χρόνος είναι χρήμα

Αυτό σημαίνει πως δεν πρέπει να υπολογίζεις μόνον αυτά που κερδίζεις κάθε μέρα, αλλά και το κόστος ευκαιρίας. Δηλαδή αυτό που χάνεις, όταν παραμένεις ανενεργός. Επομένως όχι στην ραστώνη και στο χάσιμο χρόνου, διότι έτσι χάνουμε χρήματα.

2. Η πίστωση είναι χρήμα

Δηλαδή εάν κάποιος μου αφήσει στα χέρια μου το χρήμα του- για παράδειγμα μια τράπεζα- με καλούς όρους πίστωσης, τότε έχω ευκαιρία να κερδίσω με καλή χρήση της πίστωσης και με εργασία. Το χρήμα φέρνει χρήμα.

3. Να τηρούμε ευλαβικά τις υποσχέσεις μας

Ο καλός πληρωτής έχει και το πορτοφόλι του δανειστή του. Διότι όποιος είναι γνωστός ότι πληρώνει στην προθεσμία του, όπως ακριβώς το υποσχέθηκε, μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να σηκώσει όσο χρήμα θέλει. Είναι ο κανόνας λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Όπως λέγεται στην αγορά, η καλή πίστη.

4. Δεν υπάρχουν ασήμαντες πράξεις.

Για τον Προτεστάντη όλα είναι σημαντικά. Και οι πιο καθημερινές πράξεις διαμορφώνουν την εικόνα του ατόμου, την πίστη που έχει στην κοινωνία. Επομένως η εργατικότητά σου αποδεικνύει πως θυμάσαι τις υποχρεώσεις σου, σε παρουσιάζει τίμιο άνθρωπος και αυτό πολλαπλασιάζει την πίστη σου στην αγορά

5. Να ζεις με όσα έχεις.

Δηλαδή να κάνεις υπολογισμό, ώστε να μην ξεφεύγεις ποτέ από τις δυνατότητές σου στην κατανάλωση. Η αποφυγή αυτού του κανόνα είναι όρος απαράβατος της ατομικής, της οικογενειακής και της κοινωνικής ειρήνης. Όλοι πρέπει να προσαρμόζονται στην πραγματικότητα.

6. Να μην ακολουθείς την παράδοση.

Πρόκειται για μια βασική προτεσταντική ιδέα. Η άρνηση της παράδοσης ξεκινά από την άρνηση της Πατερικής Εκκλησιαστικής Παράδοσης και την αποδοχή μόνον του κειμένου της Βίβλου.

7. Η φιλαργυρία είναι η πηγή όλων των κακών.

Για την προτεσταντική ηθική δεν είναι αποδεκτή μια συμπεριφορά αποθησαυρισμού, αλλά μια συμπεριφορά επένδυσης. Το ίδιο συμβαίνει και με την κατανάλωση. Η υπερβολή της συνδυάζεται με την φιλαργυρία. Και έτσι το πρότυπο είναι μια συμπεριφορά ταιριαστή στην προοπτική της επένδυσης και του κέρδους.

8. Η φιλανθρωπία δεν είναι λύση.

Για τον Προτεστάντη η ευθύνη ανήκει στο άτομο. Αυτό έχει τον απόλυτο έλεγχο των πράξεών του, οπότε η φιλανθρωπία συγκρούεται με την βασική ηθική αρχή της ατομικής ευθύνης.

9. Να είμαστε εργατικοί και παραγωγικοί.

Διότι έχουμε τοποθετηθεί στη γη από τον Θεό, για να είμαστε παραγωγικοί και να προστατεύουμε τα δημιουργήματά του. Εφόσον είμαστε κατ’ εικόνα του, θα πρέπει να τον ακολουθήσουμε. Όπως αυτός είναι παραγωγικός και δημιουργικός, έτσι πρέπει να είμαστε και εμείς.

10. Δεν έχουν σημασία τα έργα, αλλά η πίστη.

Αυτή είναι μια βασική ιδέα της προτεσταντικής θεολογίας. Θα σταθούμε ενώπιον του Θεού όχι με τα έργα μας, αλλά με την πίστη μας. Ωστόσο η θεία χάρις δεν είναι κάτι το απαθές, αλλά μια δύναμη που μας σπρώχνει προς την εργασία. Μέσω της εργασίας, που είναι μια ανάγκη, μας μεταδίδεται η παρουσία του Θεού.

Μετά όλα τα προηγούμενα ο Προτεσταντισμός των Δυτικών Κοινωνιών δεν αποτελεί μια θεολογία όπως την αντιλαμβανόμαστε στην Ελλάδα, αλλά μια «Οικονομική Θεωρία και αντίληψη» ενδεδυμένη το ένδυμα της Θεολογίας.

Ο Ανορθολογισμός του Δυτικού Πολιτισμού

Απότοκο του δυτικού Προτεσταντισμού είναι ο Δυτικός Ορθολογισμός ο οποίος δεν έχει καμιά σχέση με ότι πιστεύουμε ότι αυτός εκπροσωπεί.

Ο Ορθολογισμός είναι μια πνευματική κατεύθυνση κατά την οποία μοναδική πηγή γνώσης είναι η λογική σκέψη που προέρχεται από τη δύναμη του νου και την αντιληπτική ικανότητα της αίσθησης (sensation) διαμέσου του ορθού λόγου (διάνοι - ratio).

Ο ορθολογισμός στηρίζεται στηv Λογική, η οποία όμως δεν είναι ένα σταθερό και δογματικό κατηγόρημα, ενιαίο και αναλλοίωτο σε κάθε γωνιά της Γης, όλες τις ιστορικές περιόδους, αλλά αναπτύσσεται μέσω της ανάπτυξης της Γνώσης. Με λίγα λόγια όσο διαφοροποιείται η Γνώση τόσο διαφοροποιείται και η Ανθρώπινη Λογική.

Η Λογική λοιπόν είναι θέμα Παιδείας.

Με βάση όλα τα προηγούμενα ο Ορθός Λόγος έχει τοπικά, χρονικά, προσωπικά, πολιτισμικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά. Με λίγα λόγια η έννοια της Λογικής δεν είναι αντικειμενικά προσδιορισμένη στο χρόνο και τον Χώρο.

Μετά όλα τα προηγούμενα το βασικό ερώτημα είναι ένα, «με ποια διαδικασία ο Δυτικός Πολιτισμός προσπαθεί να επιβάλει ενιαία Λογικά κριτήρια για όλες τις κοινωνίες που τον υπηρετούν; Ποιοι είναι οι κανόνες αυτοί και ποιός τους έχει καθορίσει»;

Η απάντηση είναι απλή όταν αναλύσουμε π.χ την σημερινή Ελληνική πραγματικότητα και την συνδέσουμε με τον δυτικό Προτεσταντικό  δεκάλογο τον οποίο κατέγραψε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, και αναφέραμε προηγουμένως.

«Λογικό είναι κάθε τι το οποίο προσδιορίζεται από την Προτεσταντική λογική. Μια Θεολογική Δομή και λογική, η Προτεσταντική, καθορίζει την Κοινωνική Λογική των ανθρώπινων σχέσεων στον Δυτικό Πολιτισμό.

Όποιος συμφωνεί με αυτήν είναι «Λογικός» και επιβραβεύεται, όποιος διαφωνεί καταδικάζεται.

Υπερασιοναλισμός.

Όμως η κατάρρευση και η απανθρώπιση του Δυτικού Πολιτισμού δεν σταμάτησε στα όρια του Ορθολογισμού, αλλά επεκτάθηκε μέσω της επιβολής μιας ακόμα απαράδεκτης και ακραίας φιλοσοφικής προσέγγισης, του Υπερασιοναλισμού.

Σύμφωνα με την φιλοσοφική αυτή αντίληψη, οι θεωρητικές επιστημονικές έννοιες έχουν κάποιο πραγματικό νόημα, μόνο αν καταλήγουν σε κάποια πράξη μέτρησης ως προς ένα καθορισμένο σύστημα μέτρησης.

Όπως αναφέρει ο πατέρας αυτής της φιλοσοφίας Μπρίντζμαν: «Η απαρχή του Υπερασιοναλισμού οδηγεί σε ένα ριζικό μετασχηματισμό των τρόπων σκέψης μας. Δεν επιτρέπεται πια να χρησιμοποιούμε για να σκεφτόμαστε έννοιες που δεν θα ήταν δυνατόν να ορίσουμε με μετρητικούς όρους»

Για να είναι λοιπόν κάτι Επιστημονικά αποδεκτό, πρέπει να επιδέχεται κάποιου είδους αντικειμενική μέτρηση μέσω οργάνων

Το μέτρο δηλαδή είναι σημαντικότερο του μετρούμενου γεγονότος.

Έτσι το ότι το Σύμπαν μπορεί είναι άπειρο και άχρονο, θεωρείται ως μια απορριπτέα ιδέα εφόσον σ’ αυτή την περίπτωση δεν θα επιδεχόταν κάποια συγκεκριμένη ανθρώπινη μέτρηση. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε, σύμφωνα με τον υπερασιοναλισμό, ότι η μελέτη του Σύμπαντος έπρεπε να βρίσκεται εκτός του επιστημονικού πεδίου.

Σύμφωνα λοιπόν με την υπερασιοναλιστική λογική, η μελέτη του χώρου και του χρόνου απλώς συνίσταται στη μέτρηση της συμπεριφοράς ρολογιών και ράβδων μέτρησης ή οποιονδήποτε αντίστοιχων πιο σύγχρονων μετρητικών διατάξεων.

Ο ρόλος των Αξιών

O δυτικός ορθολογισμός και σε προέκταση ο υπερασιοναλισμός τον οποίο υπηρετεί, αποτελεί βέβαια έναν αναγκαίο παράγοντα αντιμετώπισης του αισθητού περιβάλλοντός μας.

Ο Ορθολογισμός όμως πρέπει να αποτελεί μόνο μιαν όψη, την ποσοτική, του πολιτισμού της κοινωνίας μας. Η άλλη όψη, η ποιοτική, συγκροτείται από αξίες, οι οποίες ορθολογικά κρινόμενες δεν έχουν μια πραγματική αντικειμενικότητα.

Οι ανθρώπινες αξίες όμως δεν επιδέχονται μέτρηση με όργανα, άρα είναι αντιεπιστημονικές και απορρίπτονται.

Επειδή όμως έγινε αντιληπτό, ότι η απόρριψη των αξιών θα μηδένιζε τηv δυναμική αυτής της φιλοσοφίας στο πλαίσιο της κοινωνίας των ανθρώπων, μέσω της Ορθολογικής σκέψης των «κατασκευαστών» της Λογικής, οι αξίες αντικαθίστανται, αξιωματικά, αλλά και «πονηρά», με συνώνυμες λέξεις με διαφορετικό όμως νόημα. Με τον τρόπο αυτό πίστευαν ότι θα εξυπηρετούνταν τα κοινωνικά, οικονομικά και θεολογικά «συμφέροντα» του καταρρέοντος δυτικού πολιτισμικού ρεύματος.

Έτσι η έννοια του «φίλου» αντικαθίσταται από την έννοια του  «συνεργάτη», η σχέση με τον οποίο «σχεδόν» τελειώνει με το τέλος της μεταξύ μας επαγγελματικής συνεργασίας.

Η έννοια της «Δικαιοσύνης» αντικαθίσταται από την έννοια της «Νομιμότητας», με την σημείωση όμως ότι το «Νόμιμο» μπορεί να μην είναι και «Ηθικό».

Τέλος η έννοια της «Σπατάλης» αντικαταστάθηκε με την τόσο διαδεδομένη πλέον έννοια της «Ρευστότητας» η οποία καλύπτει ψευδοφιλοσοφικά την κραιπάλη του άκρατου καταναλωτισμού και δανεισμού που μας έχουν φέρει στην σημερινή δραματική κατάσταση.

Το πλέον απαράδεκτο όμως αυτής της φιλοσοφικής αντίληψης είναι ότι επέβαλε την άποψη ότι όλα τα γεγονότα που μπορούσαν να μετρηθούν έπρεπε να μπορούν να συγκριθούν μεταξύ τους. Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε  να καθορισθεί ένα κοινό μέτρο μέτρησης.

Ως τέτοιο μέτρο επελέγει το χρήμα…

Επειδή όμως και ο Άνθρωπος αποτελεί ένα μετρούμενο επιστημονικό γεγονός αποτιμήθηκε και αυτός εις χρήμα βάση τον επόμενο μαθηματικό τύπο:

Α = Υn. Pa,n. r

Όπου

Α  είναι η αξία ενός ανθρώπου σε χρήμα,

Υn  είναι η παραγωγικότητα ενός ατόμου ηλικίας (n), ενώ

Pa,n  είναι η πιθανότητα ενός ατόμου ηλικίας (a) να ζει στην ηλικία (n). Τέλος r είναι τα τρέχοντα τραπεζικά επιτόκια.

Με βάση αυτόν τον μαθηματικό τύπο, ζητήθηκαν πριν μερικά χρόνια από την γερμανική κυβέρνηση πολεμικές αποζημιώσεις για το χαμένο ανθρώπινο δυναμικό, αποτιμώντας την αξία ενός χαμένου εργαζόμενου για 25 χρόνια δουλειάς στα 180 περίπου ευρώ.

Ομοίως στα πλαίσια των πολεμικών αποζημιώσεων κάθε έμβρυο το οποίο λόγω διαφόρων πολεμικών αιτίων πέθανε αποτιμήθηκε για 35 χρόνια πιθανής μέσης ζωής του, σε περίπου 204 ευρώ.

Όπως βλέπουμε η συμπαντική ενιαία ανθρώπινη ύπαρξη μετασχηματίστηκε από την εκφυλισμένη επιστημονική και κοινωνική φιλοσοφία του υπερασιοναλισμού σε χρήμα, όπως ακριβώς και ένα αυτοκίνητο, ένα μπουκάλι κρασί ή ένα πακέτο τσιγάρα.

Ο Δυτικός λοιπόν Ορθολογισμός δεν έχει:

1. Διαχρονική αντικειμενικότητα και

2. Δεν περιέχει Αξίες εφόσον και αυτές, μη επιδεχόμενες μέτρησης με όργανα, δεν έχουν καμιά αποδεδειγμένη μετρούμενη αντικειμενικότητα.

Η υποκρισία του Δυτικού Πολιτισμού

Το ερώτημα όμως που διατυπώνεται σήμερα όλο και πιο έντονα είναι: «Γιατί είναι τόσο δύσκολο να κατανοήσουμε και να αποδεχθούμε την ορθότητα των νέων επιστημονικών ιδεών όταν μάλιστα αυτές αποδεικνύονται πειραματικά και πολυεπίπεδα;

Η απάντηση είναι απλή. Η Νέα Επιστημονική Σκέψη ανατρέπει την λογική μιας καταρρέουσας πολιτισμικής δομής δίνοντας στην έννοια των αξιών ένα νέο αποδεικνυόμενο εννοιολογικό περιεχόμενο το οποίο δημιουργεί νέα πολιτισμικά δεδομένα.

Αυτήv την ανατροπή αντιμάχεται το Παλαιό μέσω της δήθεν μη κατανόησης των Νέων Επιστημονικών Αληθειών.

Το τέλος του Υπερασιοναλιστικού Δυτικού Πολιτισμού

Όπως γίνεται κατανοητό από όλα τα προηγούμενα, ο ορθολογισμός και ο υπερασιοναλισμός αποτελούν τον κύριο μοχλό κατάρρευσης του Δυτικού πολιτισμού, επειδή οι λεγόμενοι ορθολογιστικοί διοικητικοί κύκλοι:

1. Δεν αντιλαμβάνονται την συνεχή αλλαγή του περιεχομένου του όρου «Λογική» σε επιστημονικό κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, και το ότι η Λογική διαφέρει από περιοχή σε περιοχή.

2. Δεν κατανοούν ότι αν η «λογική» του Ορθολογισμού μας στερεί τις «Αξίες» και την Ανθρωπιά, τότε η φιλοσοφία αυτή πρέπει να ακυρωθεί ως, κοινωνικά επικίνδυνη.

Οι τρεις αλήθειες του Νέου Πολιτιστικού Ρεύματος

Οι τρεις αλήθειες του Νέου Πολιτιστικού Ρεύματοςαλλά και της Νέας Λογικής των Αξιών είναι οι επόμενες

Πρώτη Αλήθεια

Για τηv σύγχρονη επιστημονική σκέψη η αισθητή υλική πραγματικότητα, σε οποιοδήποτε επίπεδο, αποτελεί ένα matrix, δηλαδή μια ψεύτικη εικόνα, την οποία δημιουργεί η ανθρώπινη φυσιολογία μέσω των εγκεφαλικών διαδικασιών.

Αυτό το οποίο αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας, το μάτι, το αυτί μας, η όσφρησή μας δεν είναι πραγματικότητα, αλλά μια πλάνη των αισθήσεών μας. Η πραγματικότητα των αισθήσεών μας, αυτό το δημιούργημα το οποίο ονομάζουμε φύση ή κόσμο, δεν έχει καμία υπόσταση για τηv σύγχρονη φυσική

Η αλήθεια αυτή:

1. Kαταρρίπτει την Λογική της κυριαρχίας της Ύλης και των παραγώγων της ως κυρίαρχο κριτήριο αξιολόγησης των ανθρώπων, των κοινωνιών και των έργων τους.

2. Η οικονομία και τα υλικά αγαθά καταλαμβάνουν την αξία που τους αναλογεί δίνοντας απλά στον Άνθρωπο την δυνατότητα επίτευξης της πνευματικότητάς του.

3. Το «Μέτρο» αντικαθιστά τον πληθωρισμό των πλαστών αναγκών οι οποίες εξυπηρετούν απλά το κέρδος των λίγων και την ένδεια των πολλών.

4. Η κοινωνική καταξίωση και η «ευτυχία» είναι αποτέλεσμα του «Είμαι» και όχι του «Έχω».

 Δεύτερη αλήθεια

Η δεύτερη επιστημονική αλήθεια στην οποία θα στηριχθεί το νέο πολιτισμικό ρεύμα είναι ή έννοια της Ολικότητας. Το Σύμπαν της σύγχρονης επιστήμης είναι ένα ενιαίο σύστημα το οποίο δεν μερίζεται, ούτε αποτελείται από μέρη.

Τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι Ένα, μια απέραντη ενιαία, και αδιαίρετη ενότητα

Η Ολικότητα συντρίβει την έννοια της διαίρεσης των πάντων σε ατομικότητες. Μια διαίρεση που ευνοεί την αποξένωση των ανθρώπων και την συντριβή κάθε ανθρώπινης ψυχικής επαφής με τους γύρω μας.

Αποδεικνύει την ανάγκη της συλλογικότητας έναντι του ατομικού συμφέροντος, μια ανάγκη που αποτελεί τηv βάση της Δημοκρατίας.

Με τον τρόπο αυτό δίνει ένα νέο νόημα σε Συμπαντικές Αξίες όπως η Αγάπη, η Αλληλεγγύη, ο Αλτρουισμός, η Θυσία.

 Η τρίτη αλήθεια

Η Τρίτη αλήθεια είναι ο νόμος δράσης αντίδρασης που μας διδάσκει ότι, μέσα σε μια ενιαία και αδιάσπαστη συμπαντική ουσία, κάθε κακή δράση μας πάνω σε κάποιο συμπαντικό μέρος, δημιουργεί την αυτόματη και ενστικτώδη αντίδραση του συνόλου της Δημιουργίας πάνω σε μας.

Με λίγα λόγια ότι κάνουμε το εισπράττουμε πολλαπλάσια από κάθε γωνιά της συμπαντικής ενότητας.

Οι πολιτισμοί δεν αλλάζουν λόγω της καλής θέλησης των διοικητικών δομών, μέσω νόμων και διαταγμάτων.

Οι πολιτισμοί αλλάζουν μόνο αν το μορφωτικό επίπεδο των πολιτών επιτρέψει την κατανόηση των συντελεσθέντων αλλαγών.

Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να στρέφονται οι προσπάθειές μας.

Ο επιστήμονας τηv στιγμή της μεγάλης πολιτισμικής κρίσης πρέπει να τολμήσει να αποτελέσει τον ισχυρό βραχίονα ξεπεράσματός της, εκφραζόμενος ελεύθερα, ασχέτως του κοινωνικού και επαγγελματικού κόστους που πολλές φορές είναι αβάσταχτο.

             http://manosdanezis.gr/index.php/blog/360-2015-06-28-21-57-47